Bloemhofstraat 14 - SHJVS

SHJVS
SHJVS
Ga naar de inhoud
Stolpersteine - Bloemhofstraat 14

Aarlanderveen, 17 december 1890 – Auschwitz, 5 oktober 1942

Zoon:
Maurits Siegfried Hijmans
Alphen aan den Rijn, 28 januari 1927 – Auschwitz, 5 oktober 1942

Inwonend:
Henriette Freund-Spiegel
Kreis Soest (DE), 24 augustus 1863 – Auschwitz, 5 oktober 1942


Op dit adres woonde Aaltje Hijmans - de Leeuw met haar (naar haar man vernoemde) zoon Maurits. Haar man, Maurits, was al in 1926 gestorven en haar dochter Fien woonde en werkte in Amsterdam. Zij dook onder en overleefde de oorlog.

Piet Baane speelde met Maurits, maar mocht het huis niet uit, toen de Joodse Alphenaren werden opgehaald.
‘Ik wilde Maupie gedag zeggen. De dag ervoor had ik nog met hem gespeeld. Hij woonde om de hoek met zijn moeder in de Bloemhofstraat. Maurits, zoals hij officieel heette, kwam wel bij ons thuis over de vloer, maar bij hem thuis kwam ik zelden. De dag voor de deportatie was ik nog met hem naar zijn huis gegaan. Het viel me toen op hoe rommelig en donker het in de kamer was, vol dozen en spullen. Maupie heeft toen niets gezegd over dat zij de volgende dag weg moesten. Misschien wist hij het niet.
  
Piet van Beijeren woonde in dezelfde buurt en was een paar jaar jonger dan Maurits.
‘We groetten als we elkaar tegenkwamen, maar meer ook niet. Zijn moeder was een gesloten vrouw. Ze zei niemand gedag en sloop als het ware door de straat. Maup was een teruggetrokken jongen. Erg op zichzelf en net zo gesloten als zijn moeder. Ik stond voor het raam toen ik Maup en zijn moeder op woensdag 30 september 1942 voorbij zag komen op weg naar het IJsbaanterrein. Ze liepen midden op straat en keken niet op of om.’
  
Pieter Snel was ook een stuk jonger dan Maurits en sprak hem voor het eerst in de zomer van 1942.
‘Op een dag zat hij, zoals hij toen zo vaak deed, op een van de stenen paaltjes, die de ingang van het pad naar hun voordeur markeerden. Zelf stond ik voor het huis van zijn overburen en wachtte tot mijn vriendje Joop buiten kwam spelen. Maup liep op me af en ik vroeg hem waarom hij niet naar zijn vrienden in de Van Boetzelaerstraat ging. Hij vertelde me toen dat hij dat wel zou willen, maar dat hij dat niet meer mocht. Al eerder had ik al verschillende mensen met een gele ster op hun jas zien lopen en had ik gehoord dat alle Joden verplicht waren zo een ster te dragen. Ook had ik al nieuwe bordjes op bepaalde winkels zien hangen. Ik had me laten vertellen dat die winkels voor Joden verboden waren. Toen, hoewel ik nog een kind was, realiseerde ik me voor het eerst, hoe ingrijpend de Duitse verordeningen tegen de Joden waren en hoe ze het gewone leven van Joodse mensen, jong en oud, vrijwel onmogelijk maakte. Door met mij te praten had Maup eigenlijk al een overtreding begaan, maar dat besefte ik toen nog niet. Hoe dan ook, hij wilde kennelijk niet lang buiten blijven, want hij zei tegen me, dat hij me iets wilde laten zien in zijn huis. Toen ik met hem mee naar binnenging en de trap opliep, wilde hij me voor gaan naar de zolderverdieping. Zover zijn we echter niet gekomen, want zijn moeder, die in haar slaapkamer kennelijk op bed lag en ons hoorde, riep en vroeg wat hij aan het doen was. Toen Maupie zei, dat hij iemand had meegenomen, sommeerde ze hem dat hij mij onmiddellijk naar buiten moest brengen. Ik ben er dus niet achter gekomen, wat hij me had willen laten zien en stond al snel weer buiten. De volgende keer dat ik Maup zag was op de bekende 30 september 1942 toen een Duitse soldaat hem en zijn moeder kwam halen.’
 
Henriëtte Freund - Spiegel trok op 1 mei 1940 in bij haar zwager in Leiden. Ze kwam uit Luxemburg en wilde doorreizen naar Chili. Toen Duitsland Nederland onder de voet liep, vielen haar plannen in duigen. In november 1940 kwam ze naar Alphen aan den Rijn. Zij moest Leiden verlaten, omdat Duits-Joodse vluchtelingen van de bezetter niet langer in de kuststreek mochten wonen. Waarschijnlijk werd zij ingekwartierd bij mensen die nog ruimte in hun huis hadden en kwam ze bij Aaltje Hijmans terecht. Zij werd ook op woensdag 30 september van huis gehaald en gedeporteerd.

Bron: "Waar ze ook heen gaan, ze hebben in elk geval mooi weer" - Kees Visschedijk (ISBN: 9789087594688)
Terug naar de inhoud