Stolpersteine - Stationsstraat 13
David van Dien
Oudshoorn, 18 april 1882 – Auschwitz, 15 december 1942
Oudshoorn, 18 april 1882 – Auschwitz, 15 december 1942
Roosje van Dien-de Winter
Heusden, 8 juni 1887 – Auschwitz, 15 december 1942
Judith van Dien
Aarlanderveen, 17 januari 1909 – Sobibor, 21 mei 1943
Judik Levie van Dien-Goudsmit
Oudshoorn, 21 augustus 1861 – Westerbork, 1 december 1942
Heusden, 8 juni 1887 – Auschwitz, 15 december 1942
Judith van Dien
Aarlanderveen, 17 januari 1909 – Sobibor, 21 mei 1943
Judik Levie van Dien-Goudsmit
Oudshoorn, 21 augustus 1861 – Westerbork, 1 december 1942
Op dit adres woonden David van Dien, zijn vrouw Roosje van Dien-de Winter, dochter Judith van Dien en moeder Judik Levie van Dien-Goudsmit.
Judith van Dien was drogist. Zij had met haar zuster Jansje een drogisterij in de Van Mandersloostraat. Een maand voordat ze op transport gingen werd het gezin uit hun huis gezet dat in beslag werd genomen door Duitse officieren. David en Roosje vonden onderdak bij de familie Aardewerk aan de Aarkade. Judik was 81 jaar oud, toen ze in december 1942 in kamp Westerbork overleed. Ze is in Assen begraven. Kort na haar dood gingen haar zoon David en schoondochter Roosje op transport naar Auschwitz. Hun zoon Nico dook op tijd onder en wist als enige de oorlog te overleven.
Annemarie van der Bijl werkte in die tijd bij het verzekeringsbedrijf van David van Dien en maakte de familie van dichtbij mee.
‘We zagen David van Dien bijna nooit op kantoor. Hij bemoeide zich weinig met het bedrijf. Soms kwam hij langs om te informeren of alles goed ging. En een of twee keer per jaar kwamen de aandeelhouders op zijn kantoor bij elkaar. David van Dien was erg druk met al zijn maatschappelijke functies. Je kon het zo gek niet bedenken of David zat in het bestuur. Ik weet in ieder geval dat hij voorzitter van de plaatselijke toneelvereniging was en oprichter van gymnastiekvereniging Hou-Vast. David van Dien had het nooit over de oorlog en wat dat voor de Joden betekende. Maar één keer liet hij zich ontvallen: ”Ik hoop maar dat mijn oude moeder voor al die narigheid gespaard blijft.” En ik heb hem een keer razend van woede gezien. Dat was toen er een man aan het loket verscheen met een vraag aan David. Toen het antwoord niet naar zijn zin was riep de man uit: ”Nou snap ik dat de Duitsers de pest hebben aan Joden.” Ik heb David nog nooit zo kwaad gezien. ”En nou eruit”, beet hij de man toe. Hij zou hem bijna aangevlogen hebben.
De familie Van Dien geloofde in een goede afloop. De waardevolle voorwerpen brachten ze bij anderen onder en David van Dien was ervan overtuigd dat zijn familie door zijn werk voor de Joodse Raad onschendbaar zou zijn en aan vervolging zou weten te ontsnappen. Zijn rol in de Joodse Raad werd hem niet door iedereen in dank afgenomen. De andere Joden in Alphen waren bang dat hij uiteindelijk ging bepalen wie er mocht blijven en wie weg moest.’
In 1943 werd dit huis het kringhuis van de NSB.
Bron: "Waar ze ook heen gaan, ze hebben in elk geval mooi weer" - Kees Visschedijk (ISBN: 9789087594688)
Uit de begraafboeken van de joodse begraafplaats te Assen is bekend dat Judik Levie Goudsmit aldaar is begraven.